ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਬਚਪਨ ਵਿਚ ਬਚਪਨ ਵਿਚ ਸੀ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਖੇਡ ਰਿਹਾ ਸਾਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਇਕ ਨਿੱਕੇ ਜਿਹੇ ਵਿਟਾਮਿਨ ਵਿਚ ਇਕ ਵਿਟਾਮਿਨ ਫੁੱਲਿਆ, ਇਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਪੀਲਾ. ਬੇਸ਼ਕ, ਮੈਂ ਸਾਹ ਨਹੀਂ ਲਿਆ ਸਕਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਮੰਮੀ ਨੇ ਤੁਰੰਤ ਐਂਬੂਲੈਂਸ ਬੁਲਾਈ. ਹਾਲਾਂਕਿ, ਜਦੋਂ ਮੈਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਜਿਲ੍ਹੇ ਲਿਜਾਇਆ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਵਿਟਾਮਿਨ ਪਿਘਲ ਗਏ ਅਤੇ ਖਤਰੇ ਨੂੰ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ. ਪਰ ਇਸ ਰਸਤੇ ਲਈ ਮੇਰੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੇ ਲਗਭਗ ਸਾਰਾ ਰੰਗ ਧੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ.
ਇਹ ਮੇਰਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚੇ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਜਾਂ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਤੌਣਾਂ ਦੇ ਨੱਕ ਵਿਚ ਫਸਾਉਣਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਹਨ. ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਇਸ ਖਿੱਚ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਤਨਾਉ-ਭਰਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ. ਸੋ ਸਕੂਲ ਬੱਸ ਦੇ ਸਫ਼ਰ ਦੌਰਾਨ ਇਕ ਅਮਰੀਕੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨੇ ਅਚਾਨਕ ਇਕ ਪੈਨੀ ਨੂੰ ਨਿਗਲ ਲਿਆ.
ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਕੋਈ ਪੱਕਾ ਕਾਰਣ ਨਹੀਂ ਕਿ ਲੜਕੇ ਨੇ ਸਿੱਕਾ ਖੁਦ ਕੱਢਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ. ਫਿਰ ਬੱਸ ਡਰਾਈਵਰ ਉਸ ਵੱਲ ਦੌੜਿਆ ਅਤੇ ਉਸ 'ਤੇ ਲਗਾਇਆ ਹੈਮੀਲਿਕ ਦਾ ਸੁਆਗਤ. ਐਮਰਜੈਂਸੀ ਮੈਡੀਕਲ ਦੇਖਭਾਲ ਦੀ ਇਹ ਵਿਧੀ ਉਦੋਂ ਵਰਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਪੀੜਤ ਕਿਸੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਵਸਤੂ ਨੂੰ ਦਬਾਅ ਕੇ ਘੁੱਟਿਆ ਕਰਦਾ ਹੈ.
ਜੋ ਕੁਝ ਹੋਇਆ ਉਹ ਕੈਮਰੇ ਵਿਚ ਰਿਕਾਰਡ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਨਿਯਮਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਵਿਚ ਹਰ ਕਿਸਮ ਦੇ ਜਨਤਕ ਆਵਾਜਾਈ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ.
ਇਹ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਮਾਧਿਅਮ ਦੀ ਨਾਇਕਾ ਉਲਝਣ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਸੀ, ਛੇਤੀ ਹੀ ਇਸ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਪਿਛੇ ਪਿੱਛੇ ਆਈ ਅਤੇ ਸਹੀ ਲਹਿਰਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਉਹ ਇਕ ਸਿੱਕਾ ਲੈ ਸਕਦਾ ਸੀ. ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਲਈ ਖੁਦ ਇਕ ਚੰਗਾ ਸਬਕ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸ ਵੇਲੇ ਦੇ ਸਹਿਪਾਠੀਆਂ ਲਈ ਜੋ ਬੱਸ ਵਿਚ ਉਸ ਵੇਲੇ ਸਨ. ਉਹ ਇਸ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਹੋਰ ਖਤਰੇ ਨਹੀਂ ਕਰਨਗੇ.
ਇਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਮੈਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੈ ਕਿ ਪਹਿਲੀ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਨਿਯਮ ਪਤਾ ਹੋਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ. ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿ ਕੱਲ੍ਹ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ. ਸਾਰੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਡ੍ਰਾਈਵਰ-ਨਾਇਨੀ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਵੀਡੀਓ ਦਿਖਾਓ, ਉਹ ਇਸਦੇ ਲਾਇਕ ਹੈ.