ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ
ਇੱਕ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਬਚਪਨ, ਜਿੱਥੇ ਇੱਕ ਮਾਂ ਅਤੇ ਡੈਡੀ ਹਨ ਜੋ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਸਭ ਕੁਝ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਸਾਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਜ਼ਰੂਰੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦਿੰਦੇ ਹਨ - ਬਿਨਾਂ ਸ਼ਰਤ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਸੁਰੱਖਿਆ, ਮਾਨਤਾ ਅਤੇ ਸਮਰਥਨ, ਹਰ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਸ਼ਾਇਦ, ਹਰ ਦੂਜੀ ਕੁੜੀ ਰੋਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਚੀਕਦੀ ਹੈ: “ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਵੱਡੀ ਹੋ ਜਾਵਾਂਗੀ, ਮੈਂ ਮਾਂ ਬਣਾਂਗੀ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਗੀ ਨਹੀਂ ਹੋਵਾਂਗੀ।” ਇਹ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਹੋਵੇਗਾ ਜੇਕਰ ਹਰ ਮਾਂ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਅਤੇ ਆਤਮ-ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦੀ ਹੈ। "ਤੁਸੀਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਠੀਕ ਹੋ, ਦੁਨੀਆ ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਦੇ ਸਕਦੀ ਹੈ ਜਿਸਦੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਲੋੜ ਹੈ। ਪਿਤਾ ਜੀ ਅਤੇ ਮੈਂ ਸਭ ਕੁਝ ਸੰਭਾਲ ਲਵਾਂਗੇ, ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਵੱਡੇ ਹੋ, ਮੇਰੀ ਕੁੜੀ, ਇੱਕ ਬੱਚੇ ਬਣੋ, ਪਿਆਰ 'ਤੇ ਭੋਜਨ ਕਰੋ ਅਤੇ ਲਾਪਰਵਾਹੀ ਦਾ ਅਨੰਦ ਲਓ. ਪਰ ਕਿਸੇ ਕਾਰਨ ਕਰਕੇ ਮੇਰੀ ਮੰਮੀ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦੀ। ਆਖ਼ਰਕਾਰ, ਉਸਦੀ ਖੁਦ ਇੱਕ ਮਾਂ ਸੀ, ਉਹ ਉਸਦੀ ਆਪਣੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਅਨੰਤ ਵੀ। ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰ ਇੱਕ - ਮਾਂ, ਦਾਦੀ, ਪੜਦਾਦੀ - ਸੰਸਾਰ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਬਾਰੇ, ਸਹੀ ਅਤੇ ਗਲਤ ਬਾਰੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਤੋਂ ਲਿਆਇਆ ਗਿਆ ਸੀ. ਜੈਨੇਰਿਕ ਸਿਸਟਮ ਸਿਰਫ ਜੈਨੇਟਿਕਸ ਅਤੇ "ਮਾਂ ਵਰਗੀਆਂ ਅੱਖਾਂ" ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਹ ਇੱਕ ਊਰਜਾਵਾਨ ਅਤੇ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨਕ ਵਿਰਾਸਤ ਵੀ ਹੈ: ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ, ਜੀਵਨ ਦੀਆਂ ਧਾਰਨਾਵਾਂ, ਡਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰਤਿਭਾਵਾਂ, ਜੀਵਿਤ ਅਨੁਭਵ ਅਤੇ ਅਣਪਛਾਤੇ ਸੰਕੇਤ ਪੀੜ੍ਹੀ ਦਰ ਪੀੜ੍ਹੀ ਲੰਘਦੇ ਹਨ।
ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੁਰਖਿਆਂ ਬਾਰੇ ਕਿੰਨਾ ਕੁ ਜਾਣਦੇ ਹੋ? ਅਸੀਂ ਐਲਬਮਾਂ ਵਿੱਚ ਬਲੈਕ-ਐਂਡ-ਵਾਈਟ ਫੋਟੋਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਫੇਰੀ ਲਈ ਰੁਕ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਜਿਵੇਂ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਬਚਪਨ ਨੂੰ ਸਮਝਦੇ ਹਾਂ.
ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਸੋਚਿਆ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਸਬੰਧਤ ਹਨ? ਦਾਦੀ ਦਾਦਾ ਜੀ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਮਿਲੇ? ਉਹ ਕਿਵੇਂ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹੜੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਅਤੇ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਗੁਜ਼ਰਿਆ, ਅਤੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕਿਵੇਂ? ਤੁਸੀਂ ਕਿਸ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕੀਤਾ, ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਚੁਣਿਆ, ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਕਿਉਂ? ਪਰਿਵਾਰ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਇੱਕ ਰੁੱਖ ਹੈ ਜਿਸ ਦੇ ਪੱਤੇ ਅਤੇ ਟਹਿਣੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਪੁਰਖੇ ਸਾਡੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਹਨ। ਅਤੇ ਜੇ ਅਸੀਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਬੁਨਿਆਦੀ ਸਹਾਰਾ ਗੁਆ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਸਾਡੀ ਸਥਿਰਤਾ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ ਅਸੰਭਵ ਹੈ. ਅਸੀਂ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਆਪਣੇ ਪੂਰਵਜਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਬਿੰਬ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਹੈਰਾਨ ਹੋਵੋਗੇ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਦਾਦਾ-ਦਾਦੀ ਅਤੇ ਪੜਦਾਦੀ-ਨਾਨੀ ਨਾਲ ਕਿੰਨਾ ਸਾਂਝਾ ਕਰਦੇ ਹੋ।
ਡੰਡੇ ਸਾਡੀ ਤਾਕਤ ਅਤੇ ਸਾਡੀਆਂ ਸੀਮਾਵਾਂ ਹਨ। ਮੰਮੀ, ਡੈਡੀ ਅਤੇ ਸਮੁੱਚੀ ਆਮ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦਾ ਕੰਮ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਅਨੁਭਵ ਦੇ ਅੰਦਰ ਉਸਦੇ ਕੰਮਾਂ ਨੂੰ ਸਰਗਰਮ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਗੁਣਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨ ਲਈ ਜੋ ਉਸਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਹੱਦ ਤੱਕ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰੇਗਾ, ਇੱਕ ਕੁਦਰਤੀ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਕਿਸਮਤ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਲਈ, ਨਾ ਕਿ ਆਪਣੇ ਲਈ ਨਿਰੰਤਰ ਖੋਜ ਦੁਆਰਾ. ਦੂਜੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ, ਆਮ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦਾ ਕੰਮ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਯਾਦ ਰੱਖਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਇੱਥੇ ਕਿਉਂ ਆਏ ਹੋ, ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚ ਕਿਹੜੀਆਂ ਪ੍ਰਤਿਭਾਵਾਂ ਹਨ, ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਹੋ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡਾ ਮਾਰਗ ਕਿਸ ਬਾਰੇ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ, ਜਨਮ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ, ਇੱਕ ਆਮ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਸਾਡੇ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਕੰਮਾਂ ਲਈ ਪ੍ਰਸੰਗਿਕ ਹੈ। ਇਹ ਕੋਈ ਦੁਰਘਟਨਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਪਰ ਸਿਸਟਮ ਦਾ ਕੁਦਰਤੀ ਸੰਚਾਲਨ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਵੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਵਾਂਗ, ਇਸਦੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਨਿਯਮ ਹਨ.
ਲਿੰਗ ਸਾਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ?
ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਇਹ ਤੱਥ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਦਾਦੀ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਨੂੰ ਦੁਹਰਾ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਆਪਣੇ ਦਾਦਾ ਜੀ ਵਾਂਗ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਅਨੁਭਵ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਆਪਣੀ ਪੜਦਾਦੀ ਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ. ਸਾਡੀ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਦੋ ਥੰਮ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਟਿਕੀ ਹੋਈ ਹੈ - ਨਰ ਅਤੇ ਮਾਦਾ, ਮਾਂ ਅਤੇ ਡੈਡੀ 'ਤੇ। ਅਕਸਰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਾਂ: ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਬਚਪਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਸਬੰਧਾਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਡੂੰਘਾਈ ਵਿੱਚ ਜਾਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਨੇ ਵੀ ਇਹ ਦ੍ਰਿਸ਼, ਇਹ ਮਾਹੌਲ, ਅਸਲੀਅਤ ਦੀ ਇਹ ਧਾਰਨਾ ਜਜ਼ਬ ਕਰ ਲਈ ਹੈ।
ਇਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸੱਤਵੀਂ ਪੀੜ੍ਹੀ ਤੱਕ ਆਪਣੇ ਪੂਰਵਜਾਂ ਦੀ ਊਰਜਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨੂੰ ਚੁਣਦੇ ਹਾਂ। ਪਰ ਵਾਸਤਵ ਵਿੱਚ, ਹਰ ਚੀਜ਼ ਇੰਨੀ ਲੀਨੀਅਰ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਕਾਸ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰੀ ਅਨੁਭਵ ਦੀ ਸਰਗਰਮੀ ਉਹਨਾਂ ਪੂਰਵਜਾਂ ਦੁਆਰਾ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਬਿਲਕੁਲ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ. ਮੈਂ ਕਿਸ ਦ੍ਰਿਸ਼ਾਂ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ? ਮਿਸਾਲ ਲਈ, ਦਾਦੀ ਕਿਸੇ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਸੀ, ਪਰ ਉਹ ਵਿਆਹੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਚੋਣ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥਾ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ "ਪਿਆਰ ਦਰਦ, ਅੰਦਰੂਨੀ ਇਕੱਲਤਾ ਅਤੇ ਟੁੱਟੇ ਦਿਲ" ਅਤੇ "ਮੈਨੂੰ ਚੁਣਨ ਦਾ ਕੋਈ ਅਧਿਕਾਰ ਨਹੀਂ ਹੈ" ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਤੀਤ ਕੀਤੀ। ਮਜ਼ਬੂਰੀ, ਫਰਜ਼ ਅਤੇ ਦੋਸ਼ ਦੀ ਭਾਵਨਾ, ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਨਿਰਾਸ਼ਾ, ਊਰਜਾ ਦੇ ਫਿੱਕੇ ਹੋਣ ਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਹੈ। ਇਸ ਮਾਹੌਲ ਵਿੱਚ, ਬੱਚੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਅਚੇਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦਾਦੀ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਸਾਰਿਤ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਜਜ਼ਬ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਮਾਪੇ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹਨ: "ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਜੀਓ, ਆਪਣੀ ਅੰਦਰਲੀ ਆਵਾਜ਼ ਨੂੰ ਸੁਣੋ," ਪਰ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਸਭ ਤੋਂ ਯੋਗ ਅਤੇ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਵਿਭਾਜਨ ਵਾਲੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਜੀਵਤ ਉਦਾਹਰਣ ਦੁਆਰਾ ਤੋੜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜੀਉਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ ਹਨ. ਬੱਚੇ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਦੀ ਭਾਲ ਅਤੇ ਉਡੀਕ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ - ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੇਹੋਸ਼ ਆਟੋਮੈਟਿਜ਼ਮ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਸਾਡੇ ਬੇਹੋਸ਼ ਦੀ ਬਣਤਰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪੂਰਵਜਾਂ ਦੇ ਅਨੁਭਵ ਦੀ ਦੁਹਰਾਈ ਹੈ. ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਸਮੇਂ ਇੱਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੇ ਹੋਵੋ। ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇੱਕ ਵਿਕਲਪ ਹੁੰਦਾ ਹੈ: ਇਸਨੂੰ ਜਾਰੀ ਰੱਖੋ ਜਾਂ ਇਸਨੂੰ ਬਦਲੋ।
ਅਸੀਂ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਹਾਂ?
ਕੀ ਇਹ ਕਰਮ ਕੰਮ ਹੈ? ਵਿਸ਼ਵ ਪੱਧਰ 'ਤੇ, ਹਾਂ। ਇੱਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਹੈ ਜੋ ਕਈ ਵਾਰ ਦੁਹਰਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਸਿਸਟਮ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅਪ੍ਰਗਟਿਤ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਹਨ. ਅਤੇ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਪੀੜ੍ਹੀ ਦਰ ਪੀੜ੍ਹੀ ਸਰੀਰਕ ਮੈਮੋਰੀ ਵਜੋਂ ਸਟੋਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪਾਸ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਅਸੀਂ ਉਸ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਜਿਸ ਵਿਚ ਅਸੀਂ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਅਤੇ ਕਈ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਤੋਂ ਰਹਿ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਪਰ ਜੇ ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਹੈ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਅਨੁਕੂਲ ਨਹੀਂ ਹੈ - ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਤੁਹਾਡੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨਾਲ ਤਣਾਅ ਵਾਲਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੋਵੇ, ਵਿੱਤ ਦੀ ਘਾਟ ਹੋਵੇ, ਮਰਦਾਂ ਨਾਲ ਸਬੰਧਾਂ ਵਿਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋਵੇ, ਜਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਿੱਜੀ ਹੱਦਾਂ ਬਣਾਉਣ ਵਿਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਆਉਂਦੀ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਤੁਸੀਂ ਇਕੱਲੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹੋ - ਇਹ ਇੱਕ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਊਰਜਾ ਦੇ ਪ੍ਰਵਾਹ ਵਿੱਚ ਅੰਤਰ ਹੈ।
ਸੰਖੇਪ ਵਿੱਚ, ਯਾਦ ਰੱਖੋ ਕਿ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਵਿੱਚ "ਕਰਮ" ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ "ਕਿਰਿਆ"। ਭਾਵ, ਇਹ ਉਹ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਹੈ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਬਦਲਣ ਲਈ ਧੱਕਦੀ ਹੈ। ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਤੁਹਾਡੇ ਕਬਾਇਲੀ ਸਿਸਟਮ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸਘਾਤ ਦਾ ਕਈ ਵਾਰ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਡਰ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇਗਾ, ਧੋਖਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇਗਾ ਅਤੇ ਧੋਖਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਕੀ ਇਹ ਕਰਮ ਹੈ? ਹਾਂ। ਸਿਸਟਮ ਵਿੱਚ ਤਣਾਅ ਇਹ ਡਰ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਨੇੜਤਾ ਵਿੱਚ ਰੁਕਾਵਟ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਹਰ ਕਿਸੇ 'ਤੇ ਸ਼ੱਕ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਦੁਨੀਆ ਤੋਂ ਬੰਦ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਦੋ ਵਿਕਲਪ ਹਨ: ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੰਸਾਰ ਤੋਂ ਬੰਦ ਕਰਨਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖੋ ਜਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਦੇ ਅੰਦਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋ ਜੋ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਰਾਮ ਅਤੇ ਅਨੰਦ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਤੋਂ ਰੋਕਦਾ ਹੈ। ਉਸਨੂੰ ਚੰਗਾ ਕਰੋ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਜੀਓ।
ਕੋਈ ਨਾਰਾਜ਼ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪੂਰਵਜ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਸੱਚ ਦਾ ਮਾਰਗ ਨਹੀਂ ਚੁਣ ਸਕਦੇ ਸਨ, ਪਰ ਨਕਾਰਾਤਮਕਤਾ ਅਤੇ ਵਿਗਾੜ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਹ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛ ਸਕਦੇ ਹੋ: ਮੈਂ ਇੱਥੇ ਕਿਉਂ ਹਾਂ? ਸ਼ਾਇਦ ਮੇਰੇ ਸਿਸਟਮ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਲਈ ਇਹ ਕੀਮਤੀ ਅਨੁਭਵ ਲੈਣ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ? ਸ਼ਾਇਦ ਇਹਨਾਂ ਦ੍ਰਿਸ਼ਾਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਮੇਰੇ ਖੁੱਲੇਪਣ ਦਾ ਸਰੋਤ ਹੈ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਇੱਕ ਔਰਤ, ਸ਼ਖਸੀਅਤ, ਆਤਮਾ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਖੁੱਲ੍ਹਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ? ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਕਰਮ ਕਿਸੇ ਮਾੜੀ ਅਤੇ ਭਿਆਨਕ ਤੋਂ ਤੁਹਾਡੇ ਰਚਨਾਤਮਕ ਅਨੁਭਵ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਸਕ੍ਰਿਪਟ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਬਦਲਣਾ ਹੈ
ਕੀ ਸਾਨੂੰ ਕਰਮ ਤੋਂ ਡਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ? ਨਹੀਂ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਸਾਡੇ ਵਿਕਾਸ ਲਈ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਬਦਲ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਸਿਰਫ ਸਵਾਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਅਸੀਂ ਇਸ ਲਈ ਜਾਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ. ਇਸ ਬਾਰੇ ਸੋਚੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਸਿਸਟਮ ਬਾਰੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕੀ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਅਤੇ ਕੀ ਤੁਹਾਡੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਦੁਹਰਾਉਣ ਵਾਲੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਹਨ ਜੋ "ਅਣਚੋਣਯੋਗ ਵਿਰਾਸਤ" ਵਜੋਂ ਪਾਸ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ?
ਅੱਗੇ, ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਆਪਣੀ ਕਿਸਮ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕਬੀਲੇ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਕਰਨ ਅਤੇ ਕਬੀਲੇ ਨਾਲ ਮਿਲਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਇਕੱਲੇ ਰਹੋ, ਇੱਕ ਸ਼ਾਂਤ ਜਗ੍ਹਾ ਤਿਆਰ ਕਰੋ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਆਰਾਮਦਾਇਕ, ਸ਼ਾਂਤ ਅਤੇ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਹੋਵੇ। ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰੋ, ਆਪਣੀਆਂ ਅੰਦਰੂਨੀ ਸੰਵੇਦਨਾਵਾਂ 'ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਤ ਕਰੋ, ਅਤੇ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਡੂੰਘੇ ਜਾਣ ਲਈ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਆਪਣੇ ਸਾਹ ਨੂੰ ਦੇਖੋ। ਖੱਬੇ ਮੋਢੇ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਸਾਰੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਅਤੇ ਸੱਜੇ ਮੋਢੇ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਤੁਹਾਡੀ ਆਮ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਮਰਦਾਂ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋ. ਡੰਡੇ ਸਾਡੇ ਖੰਭ ਹਨ, ਉਹ ਸਹਾਰਾ ਹੈ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਜੀਵਨ ਦੁਆਰਾ ਅਗਵਾਈ ਕਰਦਾ ਹੈ. ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਹਰ ਔਰਤ ਅਤੇ ਹਰ ਮਰਦ ਦੀ ਆਪਣੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ, ਆਪਣਾ ਅਨੁਭਵ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਸਾਰੇ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹੋ ਕਿ ਕੁਨੈਕਸ਼ਨ ਕਿਤੇ ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਸਨੂੰ ਮੁੜ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰੋ ਅਤੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋ. ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਹਰ ਧਾਗੇ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹੋ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬੰਨ੍ਹਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕੌਣ ਹੋ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਕੌਣ ਹੋ। ਆਖ਼ਰਕਾਰ, ਹਰੇਕ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਾਠਾਂ ਨਾਲ, ਉਸ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬੇ ਨਾਲ ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਣਾਇਆ. ਸ਼ਾਇਦ ਤੁਹਾਡੇ ਅੰਦਰ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦਾ ਦਰਦ ਪੈਦਾ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ, ਇਸ ਨੂੰ ਹਰ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨਾਲ ਬੋਲੋ ਜਿਸ ਨੂੰ ਇਹ ਸੰਕੇਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਸ਼ੁੱਧਤਾ ਅਤੇ ਮਾਫੀ ਦੇ ਬਿੰਦੂ ਤੱਕ.
ਇਹ ਅਭਿਆਸ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੁਝ ਸ਼ਿਕਾਇਤਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡਣ, ਤੁਹਾਡੇ ਪੂਰਵਜਾਂ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਆਮ ਦ੍ਰਿਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤੀ ਵੱਲ ਇੱਕ ਹੋਰ ਕਦਮ ਚੁੱਕਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦੇਵੇਗਾ। ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਕਹਾਣੀ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਸਕ੍ਰਿਪਟਾਂ ਨੂੰ ਬਿਹਤਰ ਢੰਗ ਨਾਲ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਬਿਹਤਰ ਲਈ ਬਦਲਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।
ਸਰੋਤ: www.womanhit.ru