- در مورد مزایای بار ورزشی برای پیش دبستانی ها
- منفی بار ورزشی
- چه نوع ورزشی را می توان تمرین کرد و کدام یک از این ارزش ها را ندارند
بازی در فضای باز ، فعالیت بدنی - بخشی جدایی ناپذیر از زندگی کودک در سن پیش دبستانی است. به شرط آن شرط سلامتی به شما امکان می دهد این فعالیت را نشان دهید. بدون حرکت طبیعی ، رشد جسمی کافی وجود ندارد ؛ احتمالاً مشکلات سلامتی وجود دارد. ایمنی ضعیف به عنوان یک گزینه. اما این یک سوال از لحاظ جسمی است و نه بار ورزشی. تفاوت چیست؟ در میل ، مصلحت و شدت.
به عنوان یک قاعده ، کودک خود در لحظه های فعالیت بدنی چه کاری را انجام می دهد: او دویدن ، بازی می کند ، وقتی می بیند مناسب می ایستد ، متوقف می شود ، بار را به دوش می کشد ، خودش را برای انجام فعالیت عملی فراهم می کند. اینها تفاوتهای اساسی است. ورزش اما به معنای اجرای دستورالعمل های خاص است و اگر در مورد آموزش حرفه ای صحبت کنیم ، به نتایج خاصی نیز می رسد. چنین بارهایی قطعاً فایده چندانی برای کودک به همراه ندارد. در عوض ، برعکس. جوانب مثبت و منفی چنین فعالیتی ، حتی در سالهای پیش دبستانی نیز قابل استفاده است؟
در مورد مزایای بار ورزشی برای پیش دبستانی ها
فواید فعالیت بدنی شدید چندان زیاد نیست:
- عرضه فعال بافتها با اکسیژن و مواد مغذی. استرس مکانیکی منجر به افزایش فشار خون می شود. بافت ها خون شریانی بیشتری غنی از اکسیژن و مواد مغذی دریافت می کنند. خون وریدی به سرعت از اندام ها و سیستم ها منحرف می شود ، این روند ادامه دارد. این به تغذیه بهتر کل بدن ، تثبیت فرآیندهای متابولیک ، متابولیک کمک می کند.
- آموزش قلب ، رگ های خونی. با بار شدید ، پرش فشار خون می تواند قابل توجه باشد. بدن می آموزد که حالت خود را تثبیت کند ، به تعادل (هموستاز) برسد. کشتی ها الاستیک تر می شوند. قلب یاد می گیرد که خون بیشتری را در یک انقباض ریخته شود. همودینامیک به دلیل کیفیت انقباضات ارائه می شود و نه مقدار آنها.
- رشد جسمی. ورزش به شما امکان می دهد به دلیل فعالیت بدنی منظم ، به پیشرفت کلی بدنی بدن دست یابید.
منفی بار ورزشی
اگر از نظر فعالیت بدنی شدید ، راهی برای دستیابی به نتایج ، در مورد ورزش صحبت کنیم ، این فعالیت منهای زیادی دارد:
- استرس شدید روی بدن. با تمرینات سنگین منظم ، فرآیندهای جبرانی شروع می شوند: رشد میوکارد (کاردیومگالی) ، ضخیم شدن رگ های خونی. آریتمی و سایر فرآیندهای خطرناک برای سلامتی و زندگی ممکن است. همچنین ، با اضافه بار ، کاهش ایمنی احتمالاً به دلیل آزاد شدن شدید هورمونهای استرس (کورتیزول ، آدرنالین ، نوراپی نفرین) است.
- عدم توجه به توانایی های فردی بدن. حجم کار فشرده نیاز به انتخاب یک برنامه آموزشی فردی دارد. هر فرد به ترتیب سطح رشد جسمی خود را دارد و حد مجاز فردی خواهد بود. باید در نظر گرفته شود تا در ارگانیسم شکننده ای بار ایجاد نشود ؛ خط بسیار نازک است. مشارکت پزشک و مربی الزامی است. این موضوع همچنین یک مؤلفه مالی دارد. خدمات تخصصی گران خواهد بود.
- عدم تمایل به ورزش کردن. در انتخاب کلاس ها همیشه میل کودک مورد توجه قرار نمی گیرد. در عوض ، برعکس. عدم تمایل به ورزش کردن ممکن است. استرس مداوم ، استرس بیش از حد منجر به افزایش خستگی می شود. در حال حاضر در سال های مدرسه ، این می تواند به مشکلات عملکرد تحصیلی منجر شود.
- احتمال تشخیص بیماریهای پنهان. در بسیاری از موارد ، مراحل اولیه نقایص قلبی ، آسیب شناسی ناشی از دستگاه تنفسی ، سیستم عصبی ، استخوان ها تا یک نقطه مشخص ، تا زمانی که "بالغ شوند" شناسایی نمی شوند. دلیل این امر این است که در همان ابتدا ، فعالیت بدنی برای تشخیص علائمی که در شرایط عادی و غیر ورزشی ممکن است بدست نیاید ، لازم است. معمولاً در کلاسهای تربیت بدنی در کودکان در مدارس مشاهده می شود. در این حالت ، کودک و والدینش خیلی زودتر از این با مشکل مواجه می شوند. چگونگی بروز این اختلال یک سوال دشوار است. عواقب غیرقابل پیش بینی است.
ورزش در سالهای پیش دبستانی فقط از منظر نوع فعالیت قابل مشاهده است و نه راهی برای دستیابی به نتایج خیره کننده. ورزش حرفه ای و تقریبا حرفه ای در سال های پیش دبستانی یک آزمایش دشوار برای بدن و آسیب مستمر برای یک فرد در حال رشد است.
چه نوع ورزشی را می توان تمرین کرد و کدام یک از این ارزش ها را ندارند
ورزش در دوران کودکی باید یک ورزش جالب و آسان باشد. فقط به عنوان یک روش رشد جسمی و سپس اصلی نیست ، در حالی که لازم است به طور مداوم روی سلامت کودک نظارت شود و در صورت هرگونه شک و تردید با پزشک مشورت کرده و در صورت لزوم جلوی کلاس ها را بگیرید.
در دوره پیش دبستانی (از حدود 4-5 سال) ، ورزش های زیر مناسب است:
- فوتبال ، والیبال.
- شنا
- دو و میدانی
- هنرهای رزمی با حداقل تماس. آیکیدو ، ووشو ، کاراته. بوکس و سایر ورزشهای مشابه منع مصرف دارند ، زیرا خطر بسیار زیادی را به همراه دارند. ضربات مداوم به سر ، حتی در شرایط کامل بیمه ، به زودی منجر به آسیب دیدگی به سیستم عصبی شکننده می شود و اختلال روانی نیز امکان پذیر است. هنرهای رزمی با احتیاط توصیه می شوند ، زیرا خطر آسیب در هنگام طعمه زدن وجود دارد.
- کودکان از سن 6 و بالاتر می توانند به ورزش های زمستانی اعزام شوند. اول از همه ، ما در مورد اسکی به عنوان امن ترین در بین سایر رشته های زمستانی صحبت می کنیم.
در مورد رقص هم باید بگوییم. به طور رسمی ، این موارد مربوط به ورزش نیستند ، اما به شما این امکان را می دهند که از یک طرف بدن را از نظر جسمی توسعه دهید و به جراحی پلاستیک القا کنید و یاد بگیرید که بدن خود را کنترل کنید. بار اضافی روی بدن رخ نمی دهد. این گزینه را می توان یکی از بهترین ها در نظر گرفت.
بارهای ورزشی ، اگر در مورد کلاسهای جدی سیستماتیک "در مورد" صحبت کنیم مفید نیستند و در کودکان منع مصرف می شوند. در مورد نحوه گذراندن وقت ، نظم و انضباط در کودک ، رشد جسمی ، فعالیت بدنی متوسط در چارچوب یک ورزش خاص مفید و جالب خواهد بود. مهم است که نظر و تمایل کودک را در نظر بگیرید.