Büyük aileler küçük bir devlet gibi özel bir dünyadır. bir çocuk anneler mücadele ve hayatlarında bir denge kurmaya çalışırken, büyük ailelerin anneleri eğitim, organizasyon ve huzur harikalar göstermek edebiliyoruz. Bu nedir: karakterin özellikleri, özel sırlar ya da birinin her zaman daha ağır olduğu doğru mu?
Bazen doğanın ve yaşın farklı çocuklarının tek bir çatı altında kolayca geçebilecekleri bir mucize gibi görünüyor. Ama hala hayatlarını, boş zamanlarını, herkesin beslemesi ve dinlemesi için organize olmalısın! Büyük ailenin kendi ihtiyaçları ve talepleri vardır, bu nedenle anne örgütsel beceriler ve disiplin olmaksızın yapamaz.
Tüm ailelerin farklı olmasına rağmen, büyük çocuk sahibi olma deneyimi, tek çocuklu aileler için bile yararlı olabilir. Sekiz çocuğun annesi (beş resepsiyon odası ve üç akraba) - Olesya Likhunova - Facebook sayfasından bu kadar çok çocukla nasıl başa çıktığını anlattı. Ailelerinde, istisnaların bulunmadığı açık kurallar vardır. Olesa'nın herhangi bir çocukluk krizinden hayatta kalmasına yardımcı olan bu sistemdir.
Büyük bir anneden eğitim sırları
Ailemizde, haftasonları, tatiller, misafirlerin gelişi, vb. Ne olursa olsun önceden tartışılan ve işleyen açık davranış kuralları vardır (neler yapılabilir ve yapılmamalıdır).
Kuralların ihlali nedeniyle ceza da önceden tartışılmakta ve suçluyu otomatik olarak ele geçirmektedir. Bu, yüzlerce kez uyarı vermemem anlamına gelir (ben cezalandırırım, şimdi cezalandırırım) - en fazla bir tane.
Ceza başka bir zamana ertelenemez, yumuşatılabilir veya bir şekilde değiştirilemez. Bu nedenle, bir çocuğa nasıl ceza verileceğini ve heyecanlanmadığımdan şüphe etmeyi düşünmek için gergin olmama gerek yok. Benim görevim sadece cezanın ihlali takip ettiğini görmektir. Sakin, sinirler ve pişmanlık olmadan.
Öyle görünüyor ki, çok basit, ama aslında birçok ebeveyn bu diziye dayanamaz.
- Bu kural beklenmedik bir şekilde değiştirilir ve genellikle mümkün olmayan, iyi bir davranış için veya ebeveyn çok meşgul olduğunda - izin verilir.
- Bu iki yüz kez uyarılır, ama cezalandırılmaz.
- Onlar cezalandırıyorlar, ama sonuna kadar getirmiyorlar ve zamanından önce ya da sempati duymadan bağışlıyorlar (“Tamam, tamam, davranmanın o kadar imkansız olduğunu anladı”).
- Onlar, her zamanki cezalara boyun eğmeyen nadir bir çocuk türüne sahip oldukları gerçeğiyle haklı çıkarlar (“Hayır, sandalyede oturmayacağız, sadece dışarı çıkıp işine girer”). Sonuç olarak, çocuk ebeveyni manipüle eder, sözlerini ciddiye almaz.
Ben sadece bu durumu karşılayamıyorum. Benim otoritesim, çocuklardan hiç şüphe etmemeli, aksi takdirde kaos başlayacaktır.
Her çocuk, son kararları veren, doğru bir şekilde nasıl korunacağını, sakinleştireceğini, yönlendireceğini bilen kıdemli bir yetişkin olduğunu bilmelidir. Daha sonra çocuk bir çocuk olarak kalabilir ve sakince oynar ve gelişir, çünkü her şey kontrol altındadır. Bir yetişkin - ana ve kendine güvenen, çocuk iyi olduğunda.
Siparişimiz hakkında kuru konuşmaya başladığımda, bazı insanlar evimizde askeri bir atmosfere sahip olduğumuzu düşünmeye başlar, çocuklar sessizce otururlar ve başka bir zaman söylemeye korkarlar ve yetişkinler dişlerini tıklarlar. Hiçbir şey yok. Kesinlikle her şey açık ve net olduğu için, ailede sakin bir ortamımız var. Çocuklar sevgidir, ebeveynler neşelidir.
Yine de, basit kurallara sıkı sıkıya uyma alışkanlığının, çocuk büyüdüğünde çocukla birlikte kalacağına eminim. Ve yanlış yerde yol boyunca koşmayacak, sabah akşamları kirli bulaşıkları bırakmayacak ve kekin üçüncü parçasına direnebilecek.
Nasıl cezalandırdığımız hakkında, zaten yazdım, ama bu konuda hala soruluyor.
Küçük olanlar genellikle özel bir sandalyede oturtularak cezalandırılır. Koridorda duruyor ve "cezalandırıcı" olarak adlandırılıyor. Kıdemli, herhangi bir şeyden (tatlı ya da televizyon izleyerek) mahrumiyet ya da özgürlüğün kısıtlanması (oda içindeki tüm oyunlar / pas atlama) ile cezalandırılır.
Örneğin. Kristina, Vadimkin'in sandığının kutusuna girdi ve izin almadan oradan büyüteç aldı. Başkalarının şeylerini alamayacağımı söylüyorum, camın yerine geri dönmesini rica ediyorum ve Chris'i 5 dakika ceza koltuğuna gönderiyorum, zamanlayıcıyı başlatıyorum. Kristina yüksek sesle kasvetli ve öfkeli bir sandalyeye gidiyor ve orada öfkeli oturuyor. Zamanlayıcı çaldı, çocuk özgür.
Or. Nina bağırıyor: "Vadim, bu kadar aptal mısın?" Bizden reddedilmek yasak. Sandalyede 9 dakika.
Or. Keçiden gelen kedi tarafından geçen Vadim, elini arkaya tokatladı. Yavruları kızdırmak yasaktır. 6 dakika sandalyede.
Zamanlayıcıdaki zaman, yıl sayısına göre ortaya çıkar. Çocuk bir köşede bozulursa (terlemeye devam eder ve terlikleri öfkeyle atar), zamanı uyarır ve artırır.
İkinci örnek. Yaşlılar Tekel'de oynuyorlar. Bir noktada, Cyril ağlamaya başlar, çünkü taşımaz ve kaybeder. Seni uyarıyorum. Cyril yine çileden çıktı, ağlayan eşiğinde çığlıklar atıyor, herkesle kavgalar, oyun çiplerine atıyor. Sakinleşmesi için bir saatliğine odasını terk etti.
Or. Nina sessiz saatte ayrıldı ve başının üstüne geldi. Tramp Nina yasak, çünkü kafanın bir şant olduğunu. Bir teyp olmadan üç gün (sessiz saatin bir kısmını okur, ikinci yarıda sesli masallar dinler).
Or. Maria ödevini Fransızca yapmak için çok tembeldi ve öğretmen dersin analizini geçirdi. Yürümek akşam gitmiyor.
Örneğin, oyundan sonra oda temizlenmediyse ve masa hazırlanmadığında akşam yemeği getirmiyorum.
Tabakları teslim etmeden on beş dakika sonra hem kıdemli hem de gençleri uyarıyorum (bunlar farklı oyunlara sahip iki farklı oda). Kızların odasında, çocuklar yerden tüm kağıtları ve işaretleyicileri temizler, masayı temizler, kitapları, oyunları ve diğer şeyleri yerlerine koyarlar. Oğlan odasında, genç tasarımcı ve oyuncaklarını yerden kutulara toplar, sandalyeleri yerlerine yerleştirir. Her şeyin mükemmel olup olmadığını kontrol ederim, sonra akşam yemeği getiriyorum. Eğer değilse, onu bir şey için getirmeyeceğim.
Ya da ikinci örnek. Çocuklar terzileri düzenlenirse yürüyüşe çıkarlar. Emir yok - sen kal, birlikte bir şeyler koydun. Galya birkaç kez kaldı, sonra yürüyüşten önce şifonunu kontrol etmeye başladı.
Genel olarak, önemsememe konusunda endişelenmemeye ve mizahla yetişmemeye çalışıyorum.
Örneğin, bir çocuğun önüne bir tabak yemek koyarsam ve "teşekkür ederim" demezse hemen plakayı mutfağa geri götürürüm. Ondan sonra çığlık atıyor, "oh, evet, ben spasibo!" - Geri geliyorum.
İkinci örnek. Vadim'e bir akşam yemeği getirdim ve o kadar sıcak bir şey yemek istemediğini haykırmaya başladı. Sessizce yulaf lapasını aldım, donmuş krepleri dondurucudan tabakta getirdim. Vadim sürprizle: "Ah, bu nedir?" Ben: "Sıcak istemiyorum, üşüdün!" Vadim: "Tamam, tamam, sıcak istiyorum!"
Üçüncü örnek. Galin'in çekmecesini, saçlarım için elastik bir bant almak için açtım ve üstteki çekmecede şeker şeker sarmalayıcıları, bazı kağıtlar ve kirli peçeteler olduğunu fark ettim. Hatırlıyorum Öğlen yemeğinden sonra çocuk muzlarını getirdim, bir tanesini Kristina'ya açıp üst çekmeceli Galina sandığına atıyorum: "Çocuklar artık mutfakta çöpü içermiyor, buraya atlayabilirsin! Çok uygun! " Kutuda yarım saat zaten ideal bir düzen.
Dördüncü örnek. Ben yemek yapıyorum. Christina çoktan aç olduğunu ve on dakika bekleyemeyeceğini düşünüyor. Diyorum ki: "Tamam, tamam!" Küçük bir tabak makarna ve bir parça çiğ tavuk tabağı koyun. "Ugh, bu nedir?" Yapmayacağım! "" Diğer çocuklar gibi bekleyemezsiniz, ama henüz pişmez! "" Hayır, beklemeyi tercih ederim. " Ve bir dahaki sefere, öğünün yakında bitip bitmeyeceğini ve yiyeceğin pişirilip pişirilmeyeceğini belirler.
Beşinci örnek. Vadim başarılı olmazsa, yere vurmaya, çığlık atmaya, çığlık atmaya ve hıçkırarak başlamaya başlar. Genellikle, aynı ruhta devam ederse, tasarımcıyı alacağım konusunda uyarıyorum. Devam edersem bazen geri alırım. Son zamanlarda söyledim ki her başarısızlıkla ısırdığı kadar küçük olduğu için, doğru ilaçlarım var: bir emzik ve bir bebek bezi. Vadim güldü, ama bağırarak durdu. Şimdi, eğer bir şey olursa, kapıda görünüyorum, bir bebek bezi ve emzik sallıyor ve Vadim hızla uyanıyor, gülüyor ve şöyle diyor: “Eh, her şey, her şey, ben olmayacağım!”.
Tabii ki, bazen standart dışı durumlar vardır, ayrıldığımda, kötüye kullandığımda ve bunun neden yanlış olduğunu açıklamakta ve söyleyemediğimi uzun ve açık bir şekilde söylerim. Suçu alsam bile olur. Ancak bu geçen yıl için nadir oldu. Parmaklarda böyle vakaları sayabilirsin. Çocukların büyüdüğü ya da kabul edilen kuralların sınırları içinde kalmaya devam edip etmediği.
Her şey akar, her şey değişir, elbette, çocuklarda yaşla ilgili bazı krizler olacaktır. Ama eğer birbirimizi çocuklarla duyarsak, o zaman her şeyle başa çıkacağımızdan şüphem yok, her şeyle yaşayacağız.
Kaynak: ihappymama.ru