आम्ही, जसे पालक, सर्व वाईट गोष्टींपासून मुलाला वाचवू इच्छितो: धोकादायक स्विंग आणि निराशाजनक भविष्यामधून परंतु आम्ही किती वेळा पोहोचण्याचा प्रयत्न करतो? असे दिसते की आपण योग्य शब्द निवडत आहोत, आम्ही लोखंडी तत्त्वांचा उल्लेख करतो, परंतु परस्पर समन्वय प्राप्त करू शकत नाही. आम्ही म्हणू म्हणून विविध भाषांमध्ये
आणि सर्व कारणांमुळे आपण प्रौढांच्या महत्त्वपूर्ण भूमिकेतून बोलतो आणि जगाच्या मुलाच्या आकलनाची वैशिष्ठ्ये लक्षात घेत नाही. शिक्षक आणि त्याच्या पुस्तक "नाही धोका: जन्मापासून ते शाळेत" पालक आणि Zaryana नीना Nekrasov पुस्तके लेखक 7 जेणेकरून त्याने ऐकले आणि ते समजू आपल्या मुलाला कसे बोलावे व्यावहारिक सल्ला द्या.
"मुलांची भाषा", किंवा मुलाला आपल्याला काय समजते हे कसे म्हणावे
स्पष्ट आणि लाक्षणिक पद्धतीने स्पष्ट करा.
आपल्या मुलाला अपरिचित वस्तू दर्शवा (कमीतकमी त्याच खडखडाट) - आणि तो ताबडतोब त्याच्यापर्यंत पोहोचू शकेल. वाटणे, ऐकणे, दात लावून पाहणे - त्या विषयावर वापरण्याचा हा योग्य मार्ग आहे, नवीन काहीतरी शिकणे आणि मुले विचार करतात, वरवर पाहता, वेगळ्या: प्रतिमा, चित्रे. (प्रथम विचार दृश्य-प्रभावी आहे, नंतर - अंध-लाक्षणिक, आणि फक्त तेव्हाच बालक तर्कसंगत होईल.)
एखाद्या मुलाला काहीतरी लक्षात ठेवता येत नाही म्हणून त्याला ऐकणे जास्त नसते. भावनांना आणि भावनिक दृष्टिकोनातून त्याला पाहणे, अनुभवणे, समजणे (मार्गाने, आमच्या सुप्त मन असेच कार्य करते, त्याच्या मूळ भाषेसाठी - प्रतिमा आणि भावना).
आपण विहिरीच्या झाकणाने किती धोकादायक आहे हे सांगू शकता, आणि ते किती खोल आहे, आणि कोणते प्रकारचे पाईप आहेत, आणि ... आपल्या मुलाने लगेच विसरून जाईल. त्याच्या मते, हे फारच उबवणारी धोकादायकपणे संप्रेषित करीत नाही, उलट त्याला पाहण्याची इच्छा असते, स्पर्श करतात आणि त्यावर आपले पाय मुद्रित करू इच्छितात. पण आपण आपल्या चपळ थोडे मुलगा हलवा आणि त्याला एक जाड कव्हर आणि दाखवा तर खोल विहीर, आपण अंधारात, दगड, आणि चर्चा टाकले त्यामुळे जरी, काय तेथे पडणे आणि (कराटे, पेक्षा वास कसे खराब विचारू, तर काय होईल! "लक्ष धोका" - आहे, प्रतिक्षेप स्तरावर काम: त्याच्या स्मृती मध्ये अशी माहिती स्लॅम आणि कायमच्या ठरविणे, आणि आठवण करून योग्य वेळी -) बाहेर वास (इ, इ).
म्हणून, आपण मुलाला समजून घेणं, खरंच समजून घ्या - एक प्रतिमा तयार करा आणि त्याच्या भावनांना व्यस्त करा. तसे, मोठ्या मुलांसाठी प्रतिमा लांब भाषणे आणि शब्दांपेक्षा अधिक उपयुक्त आहे. तो थेट अवचेतन मनाने जातो आणि जे काही मिळेल ते - कधीही हरवणार नाही
खेळा
मुलाला माहिती मिळविण्याचा हा खेळ सर्वोत्तम मार्ग आहे. आणि त्यामुळे ते त्यांच्या स्मृतीने ओळखले जातात आणि योग्य वेळी "उदयास" होतात.
मूल लहान असताना, सर्व "सुरक्षितता धडे" याप्रमाणे असाव्यात, एक खेळ स्वरूपात nenazoylivo. तथापि, जुने मुले महत्वाची संकल्पना चांगल्या प्रकारे शिकतात, जर ते अबाधित नाहीत तर ते "प्ले" म्हणून स्पष्ट करतात. का? कारण मुलांसाठी खेळणे हे चालणे आणि श्वास घेण्याइतकेच नैसर्गिक आहे.
समजा, तुमच्या बाळाला समुद्रकिनार्यावर सर्व टोपी आणि पनामा बाहेर झटकून टाकतो, जरी सूर्य डोक्यावर डोकं घालतो तरी. आपण अर्थातच शंभर त्रास आणि "स्नान करू नये" असे वचन देऊ शकता. परंतु ही एक शक्तीची पद्धत असेल, परंतु मुलांना स्वत: चे रक्षण का करावे आणि ते कसे समजून घ्यावे याची आम्हाला आवश्यकता आहे. त्यांच्यामुळे सुर्याक्ष आणि हानिकारक परिणाम - मुलाची संकल्पना खूप अमूर्त (आणि रसहीन) आहे, नाही का? "चर्चा" आणि "बाळ भाषा" स्पष्ट करण्यासाठी किती सोपे - खेळ माध्यमातून कल्पनाशक्ती आणि रंगात जागा होतो (सध्या, या मुले - काही हरकत नाही). उदाहरणार्थ, एक Barbie बाहुली घर तिच्या हॅट विसरले आणि एक चाला साठी गेलो म्हणून, तिने काय झाले, आणि ती धरले होते कसे ... खेळ उपयुक्त आहे आणि तो खास बाजूला सेट वेळ आवश्यक नाही आहे.
येथे आपण स्वयंपाक पॅनकेक्समध्ये बेक करा - आणि प्ले करा. उद्गार - तो सूर्य आहे, कसे एक ताप, स्पर्श वाटत पहा, आणि सूर्य, गरम ... तेव्हा आहे (आणि त्यामुळे - खेळ / लाक्षणिक / उपलब्ध स्वरूपात स्पष्ट आहेत) सर्व कारणे आणि उष्माघात परिणाम. आपण जबरदस्त क्लबसह सूर्य एकत्रितपणे पेंट करू शकता ...
जेव्हा आपण खेळता - कोणत्याही सल्ला पूर्णपणे भिन्न स्वरूपात दिसतो, अंतर्गत रोधकतेशिवाय, कारण ते नेहमीच मार्ग असतात, कारण आपण समान पातळीवर आहात, आपण भागीदार आहात, आपण भागीदार आणि मित्र आहात.
केस दरम्यान धडे.
परीक्षेआधी द्वेषपूर्ण विषय लक्षात ठेवा आणि आपण किती लवकर आणि सुरक्षितपणे विसरलात तर लगेच संपविल्याप्रमाणे हे येथे समान आहे काय कंटाळले आहे आणि काठीखाली आहे - अडचण सह पचणे आहे (आतील निषेध हा दोष आहे!)
अनैसर्गिक पद्धतीने सुरक्षा धडेही उत्तम प्रकारे हाताळले जातात, जिज्ञासा आणि शिकण्याची इच्छा निर्माण होते. अधिक धडपडण्यामुळे तुमचे धडे अधिक चांगले होतील याची खात्री बाळगा की मुलाला "उत्कृष्ट" म्हणून एकत्र करणे.
शिक्षणाचे मुख्य तत्त्व म्हणजे मुलाला शिकणे हे आहे.
मुलाला बसवून त्याला व्याख्यान देणे शक्य आहे. आपण एका तासासाठी हे ऐकण्यास त्याला तयार करू शकत नाही. हे व्याख्यान प्रौढांद्वारेही शिकले जाते आणि पाच टक्क्यांनी लांब स्मृतीत साठवले जाते.
म्हणून स्पष्टपणे, थोडक्यात आणि मूलतत्त्वे बोलवा.
हे कसे करायचे ते दर्शवा.
सर्व मुले झाडांना चढणे आवडतात आणि इथे भयानक काही नाही. हे व्हेस्टिब्युलर उपकरणांचे प्रशिक्षण आणि शारीरिक कौशल्य आहे. पण एक कोरड्या शाखा काय आहे आणि हे किती धोकेदायक आहेत ते सांगू शकता, तुकड्यावर कसे उरले पाहिजे, आणि झाड उडणे नाही हे स्पष्ट करण्यासाठी - हे आमची चिंता आहे अर्थात, बंदी घालणे सोपे आहे, खासकरून जर तुमच्या लहानपणापासून एक दु: खद अनुभव असेल तर ते पडणे आणि जखमी होण्यासारखे काय आहे, पण झाडांव्यतिरिक्त बागे, लॉग्स, बांधकाम साइट्स आणि खूप आकर्षक कचरा असलेला कचरा डंप आहेत. (आणि आपण आपल्या "संशयास्पद स्थाने" आपल्या बाळाला चिकटून राहणार नाही, आणि कशाहीसाठी, आपण मुलांना चांगल्याप्रकारे ओळखत नाही याची आपल्याला खात्री आहे.)
एका मोठ्या दुकानात, कामगार एकतर विसरले किंवा काही कारणाने एक उंच शिडी शिडी घेतली. थेट ट्रेडिंग हॉलच्या मधोमध असलेल्या तिच्या सर्व पावलांमधून ती चमकली आणि प्रौढ खरेदीदार तिच्या बाजुने चालत होते आणि लहान बडबड-बडबड फडकावले. आणि अचानक एका वर्षाची मुलगी 4-5 ने आपल्या आईला हँडलने आणले, "आहा?" म्हणाले आणि चढ्या पायरी चढल्या. आई खाली खोलीत होती, तिच्या मुलीकडे पाहत होती आणि तिच्या मित्रासोबत शांतपणे गप्पा मारत होती. (अखेर, तिने या पालकाकडे कितीतरी मोठे कार्यकर्ते चढत होते हे पाहिले, आणि ती समजली: म्हणून, एक पायर्या विश्वसनीयतेने आहेत आणि तिला स्पष्टपणे ठाऊक होतं की मुलाला चढून कसे चालेल.)
मधमाशांच्या प्रमाणे, इतर सर्व "स्टोअर" मुले सर्व बाजूंनी या शिडीकडे त्वरित आकर्षित होतात. आणि थोडा सोडा सुरु झाला. मत्सर संपणारा आणि ओरडू आणि विव्हळू मुले: ते खूप वरचा मजला जायचे होते आणि उच्च, आई धमकी दिली, आणि निषिद्ध, आणि gasped, मुले ड्रॅग आणि गोंगाट करून हॉस्पिटलमध्येच आहे ती "नालायक आई आहेत."
आम्ही याबद्दल बोलत नाही की ममा योग्य किंवा चुकीचा होता (संस्कृतीच्या अर्थाने), आम्ही दुसऱ्या कशाविषयी बोलत आहोत. लोक सहजगत्या व्यत्यय आणू इच्छितात याबद्दल आणि ते चांगले हेतूने नव्हे तर जास्त वेळा करतात, परंतु फक्त "कारण तसे नसते", परंतु "ते योग्य आहे" म्हणून.
जर आपण एखादे बालक वाढू आणि विकसित करू इच्छित असाल तर आपल्याला लोकांच्या मतांचा प्रतिकार करायला शिकावे लागेल. Stencils, सवयी, नियमांपूर्वी बर्याच वेळा, काही प्रवासी ज्याने सर्वकाही करून सर्वकाही केले आहे त्यांचे मत.
गेटवेकडून ओरडणे स्वीकारणे सोपे आहे, आपल्या डोक्यासह विचार करणे चांगले. पण आपण आधीच एकतर आगाऊ किंवा परिणाम बद्दल विचार आहेत तसे, मूल प्रथम विचार करण्यास शिकू शकेल, आणि नंतर करू (चढण, उडी मारा, धाव, उडी ...).
कपटी "नाही."
आत्ता, आपल्या व्यस्त मुलाकडे जा आणि त्याला सांगा (किंवा तिच्या) "स्वयंपाकघरात जावू नका ..." तुम्ही खात्री बाळगा की पुढील 15 मिनिटांत तुमचे बाळ तिथे दर्शवेल. आपल्याला असे वाटते की हानीची गरज आहे? यापैकी काहीही, त्याच्या "नाही" कान नाही मिस
कोणतीही मनाई आमच्या मानवी मन दुश्मनी सह पूर्ण. आणि आज्ञा पाळणे (आणि आणखी चांगल्या प्रकारे मास्तर म्हणून), आपल्या स्वतःच्या "मी इच्छित नाही - मी नाही" यापेक्षा पुढे जाण्यासाठी प्रयत्न करावे लागतील.
लक्षात ठेवा तुम्ही तुमच्या कुटुंबातील किंवा कार्यालयात बंदी केल्यावर किती रागावले आहे आणि मुलांसाठी असे प्रयत्न करणे अधिकच कठीण आहे (जर फक्त ते स्वातंत्र्यप्रिय लोक असल्यामुळे). त्यामुळे ते बाहेर वळते: आम्ही म्हणतो "नाही! आपण हे करू शकत नाही! ", आणि मुलगा ऐकण्यास तयार नाही, त्याच्या कानात" केळी "आहे. आम्ही म्हणतो "हे करू नका," आणि त्याने ऐकले आहे "ते करा आणि लवकरच ..."
वक्तृत्वकलेसंबंधी काही प्रश्न असल्यास, काही कारणाने, हेच घडते: मुलांसाठी आणि आपल्या अवचेतन देखील ते अधिक चिडवतात, कारण त्यांना उत्तर देणे आवश्यक नसते. विशेषतः चिडलेले युवक, जेव्हा आपल्या प्रश्नापासून काहीतरी दुर्भावनायुक्त आणि निषेधार्ह दिसते जसे "मी रशियन मध्ये आपल्याला सांगत आहे: किती वेळ ?!"
- वाक्यांनी तयार करण्याचा प्रयत्न करा जेणेकरून "नको", "नाही" आणि "अशक्य" न करता.
- वक्तृत्वकलेसंबंधी प्रश्न टाळा (विशेषत: जेव्हा आपल्याला वाईट मनाची भावना असते)
- सावध आणि एक किंचित उपरोधिक allusions सह विचार, तो अत्याधुनिक podkalyvaniya पर्यायी क्रमवारी आणि खूप राग, विशेषत: युवक (ते असुरक्षित आहेत) म्हणून खूप वेळा दिसते.
- आणि जर तुम्हाला अजून म्हणायचे असेल, गोळी गोड करणे ...
म्हणून, आपले भाषण सकारात्मक आणि ठोस असले पाहिजे, दयाळू, परंतु उपरोधिक नाही.
वेगवेगळ्या प्रकारे पुनरावृत्ती करा.
कोणतीही नवीन माहिती अल्पकालीन मेमरीमध्ये आगमन होते तेथे ती तीन दिवसांची साठवण केली जाते, आणि नंतर ती पुसली जाते, किंवा ती दीर्घकालीन मेमरीमध्ये बदलली जाते, म्हणजेच ती लक्षात ठेवली जाईल आणि आधीच बर्याच काळासाठी
- जेव्हा माहिती तेजस्वी असते, भावनिक;
- जेव्हा एखादी व्यक्ती ती पुनरावृत्ती करते तेव्हा त्याकडे परत जा. हे आपल्याला मेंदूला असे म्हणताना दिसते: हे सुलभ होईल, हे महत्वाचे आहे, लक्षात ठेवा!
आदर्शपणे, हे असे असावे: मी नवीन सामग्रीवर मात केली, मग मी ते पुनरावृत्ती केले: तीन दिवसांनंतर, एका आठवड्यानंतर, एका महिन्यानंतर. आणि पुनरावृत्ती वेगवेगळ्या प्रकारे करायला हवी: हे अधिक मनोरंजक आणि संस्मरणीय आहे! याचबद्दल - भिन्न प्रकारे
उदाहरणार्थ, आपण एकाच धोकादायक माशी विषयी:
- सांगितले;
- जंगलात कसे गर्वाने दाखविले आहे, ते मोहकपणे सुंदर आहे, परंतु जंगल रहिवासी कोणीही ते खात नाही, वर्दे देखील नाही;
- विषयावर प्रश्नांना उत्तर दिले (थोडक्यात, व्याख्यानविना केलेले);
- चित्रात, पुस्तकात दिसून आले;
- त्यांनी एक काल्पनिक कथा तयार केली;
- "वाईट चेटक्या, ज्याने शिजवलेला फ्लाय ऍगारीक्स आणि ..." मध्ये खेळलो;
- रेखाटले आणि टिप्पणी दिली;
- योग्य प्रसंगी प्रश्न विचारला (जेव्हा, उदाहरणार्थ, कार्टून शोमध्ये मशरूम लाल हॅट्ससह) इत्यादी.
- बोलले आणि चर्चा केली - आणि हा संवाद व्हावा (विशेषतः हायस्कूलच्या विद्यार्थ्यांसह).
त्याचप्रमाणे - हळूहळू, हळूहळू, सखोल वाढ आणि भूतकाळाकडे परत - आम्हाला अधिक जटिल गोष्टींबद्दल बोलण्याची आवश्यकता आहे. मूल वाढते, परंतु नियम बदलत नाहीत. ते केवळ पूरक आणि विस्तारित आहेत, नवीन सबपॉइंट दिसून येतील, नवीन फिरवून आणि वळवेल, परंतु सार एक आहे.
कथा सांगा
मुलाला काहीतरी आणण्याचा सर्वोत्तम मार्ग म्हणजे त्या खेळामध्ये खेळणे, प्रत्येक जीवनातील कठीण परिस्थितीत ज्यात एक लहानसे व्यक्ति प्रवेश करू शकतात. किंवा एक काल्पनिक कथा सांगा, अशा परिस्थितीमध्ये सुंदर अक्षरे पडतात, जेथे मूल, कदाचित, अजाणतेपणे, स्वतःशी संबंधित आहे
स्त्रोत: ihappymama.ru